H.G. Verhaar en het degelijkerwijs katholieke gezin

Hij was een zeer beminnelijke man, van beroep leraar Engels M.O. en evenals zijn vader directeur van een school. Gedisciplineerd om op zondagmorgen als menigeen uitslaapt al om negen uur te wandelen in het Archimedesplantsoen. Geboren in 1910.

Een Tv-toestel stond in de andere hoek van de huiskamer en daar werd een uurtje gekeken maar meer dan ook niet.
Te zijnen huize en zeker aan de dis werden zinnige gesprekken gevoerd, zo wilde hij weten of ik nog ter kerke ga na de strenge scholing op het St.-Ignatiuscollege bij de paters Jezuïeten. Hij maakte geen verwijten want hijzelf als ook zijn kinderen gingen evenmin.

Zijn van zijn vader geërfde huis aan de Archimedesweg 48 was aardig groot doch de tuin heb ik nooit gezien. De naam was Huize Eureka vanaf december 1944. De echtgenote had een schitterende kop. Er waren drie zonen en drie dochters en met de middelste Diet Verhaar had ik een relatie van 1970- (juni) 1971.

Jos Heitmann en Diet Verhaar in 1970

Een zoon studeerde op de Hogere Hotelschool en werd voorbestemd voor een directeursfunctie. Zijn vrouw was was naïef of ze hield zich op de achtergrond maar van goede schoonheid. Een wijnzaak Verhaar in Amstelveen, zo vernam ik op 6 maart 1995, was familie. Een andere zoon werkte in een garage. Een dochter was in de verpleging en gehuwd met de arts E.W. Van der Maesen die later praktiseert in Schijndel. Een R. van de Maesen was psycholoog, ook een wijnzaak in Amstelveen onder de naam Verhaar. De tweede dochter scheen nog te studeren aan het gym en had een vriendje die niet geliefd was bij de ouders. Zij huwde later een Engelsman en toog naar diens land waar ze vier of meer kinderen kreeg. Diet zelfs was de jongste en verzweeg gehuwd te zijn geweest. Haar geboorte in 1941 was op de feestdag van de verkondiging van het dogma van de Onbevlekte Ontvangenis (hetgeen betekent geboren te zijn zonder erfzonde). Zij huurde een kamer te Amersfoort alwaar ik vaak gelogeerd heb. Een half uurtje met de trein is geen bezwaar. Later schonk mijn zusje Hanny haar de kamer aan de Van Woustraat zodat ze eindelijk in Amsterdam kon blijven. Maar in juni 1971 raakte de vriendschap uit. Ik heb daar acht maanden spijt van gehad.

Bij toenmalig Broodje van Kootje aan het Leidseplein zag ik op 12^e mei 1973 Diet met een grote blonde blauwogige man. We groetten elkaar niet. Ik wist nu zeker dat ze van forse mannen houdt.
Begin negentiger, op de 8^e mei 1993, ik had net Abraham gezien, kwam ik Diet Verhaar tegen in de bus van Amstel naar de Watergraafsmeer waarin zij mij vroeg wel driemaal of ik haar niet kende? Eindelijk zag ik haar goed, in tegenstelling tot een sjofel gekleed en een vlezig meisje thans geworden tot een fragiele freule uit Den Haag. Zij verwonderde zich duidelijk dat ik niet gehuwd ben! Haar moeder leefde dus nog doch de vader was vlak na zijn pensionering overleden. Ik heb nog wel eens in het telefoonboek gekeken en zag dat na 1997/1998 moeders naam niet meer werd vermeld; dan weet ik genoeg.

Het goede van de familie was de degelijkheid van een vroom katholiek gezin. Norm was de Eerste Kerstdag voor vereniging van alle kinderen in dat huis. Maar de familie des vaders was minder rechtschapen aangezien er al twintig jaren gekibbeld werd over de verdeling van de erfenis.

In die buurt ben ik nimmer wedergekeerd want wat had ik daar immers te zoeken? Tot afgelopen vrijdag dat ik na afloop van het Science Center een zonnige wandeling maakte naar de Archimedesweg en het huis van de staat af bekeek na 42 jaar! Het is een dorpachtig sfeertje waar ik Diet Verhaar vaak met de bromfiets heb afgezet want ze kon logeren wanneer zij wilde. Sentimenteel werd ik er niet van maar als ik met Diet Verhaar getrouwd was geweest had ons huwelijk ook niet lang stand gehouden.

Archimedesweg 48

Archimedesweg 48

Met de Kerst van 1970 kreeg ik van haar geschenkjes, o.a. een snorrekop, ook wel mousta de cup genaamd. Het pottenbakkerstempel is Javurek - Holland. Er zijn kopjesverzamelaars! De waarde nu is €13,50. Ik heb het geval nooit gebruikt maar al jaren staat het siervol op de kast in de kamer zoals wel meer memories van vriendinnetjes.

Snorrekop of Mousta de cup

Indien Diet Verhaar nog leeft is zij dus 72. 

Diet Verhaar Kerst 1970

Haar vader, Hendrik, stierf in 1974 en heeft dus niet van zijn pensioen mogen genieten. De moeder overleed eind negentiger. Aan de opbrengst van de verkoop van het huis zullen de zes kinderen een mooi cadeautje gehad hebben!

Sinterklaasgedicht 1970

24-12-2019 Snorrekop toegevoegd